דאס וואונטש פון דער ביליאנער; וועט עס צישטאנד קומען?... לכבוד די הייליגע טעג
בעזהי"ת
[align=center] - 1 - [/align]
עס זעהט אויס אז די ציוויליזאציע האט נישט אהער דעגרייכט, אין די ארומע געגנט אין די שטאט בעזשינג, אלטע אנגעקאטשטקעטע בניינים, מיט אויסגעשאסענע פענסטער, ווי שטריק הענגען פון איין פענסטער צום צווייטען, און אויף זיי הענגען די נאסע וועש, וואס זעהט אויס נאך פון די פריערדיגע יאר הונדערט, קינדער לופען ארום בארוועס, נאכיאגענדיג די אומשילדיג הינדל, דורך שטופענדיג די טאג, ביז זיי וועלן א ביסל אינטערוואקסן, עה, נישט א סך, נאר צי קענען אנהויבען ארבעטען... אין צייט ווען די עלטערע זענען אלע ביים ארבעט.
אין איין קליינטשיק צען מעטערדיגע דירה, מיט א אלטע האלצענע טיר דערויף, איז געשטאנען אויפגעשריבען מיט א שווארצע מארקער "פאמיליע טשינג", אבער וואס עפעס א פאמיליע? נאר די מוטער מיט איהר קליין יונגעל האבן דארט געוואוינט, די מוטער האט אויפגעשטאנען יעדער אינדערפרי פינעף פארטאגס, ארויס צי גיין צי די ארבעט, אנגרייטענדיג א פרישטאג פאר איהר זיבען יעריג קינד "מינג", און מיט א ווארים קיש פאר איהר שלאפעדיג יונגעלע איז זי ארויס צום ארבעט.
מינג, פון ווען ער געדענקט זיך האט ער אליין זיך געדארםט אנטוהן, נאכן אפעסען די פרישטאג, און גיין אין די רעגירונג קאנטאלירטע שולע, איז ער אהיים געקומען צי זיין ליידיגע שטוב, און באלד ארויס אין די גאס שפילען מיט זיינע פריינט, געטראפן זיין מוטער האט ער נאר שפעט ביינאכט ווען זי איז פארמאטערט אהיים געקומען, קוים האבענדיג צייט צי רעדן מיט איהם.
אבער געווען איז ער אנדערש ווי אלע אנדערע קינדער, ער איז געווען מער אינטעליגענט, און האט געהאט אנדערע שאיפות אין לעבן, צום ביישפיל, האט ער געזאגט פאר זיינע פריינט אז איין טאג וועט ער נישט וואוינען אין אזא ארומע צישטאנד, ער האט זיך געזעהן לעבן אין א בעסער צישטאנד,, אפשר אזוי ווי יענער ייכער טוריסט וואס האט דא באזוכט פון ענגלאנד.
ווען מינג איז אלט געווארן צוועלעף יאר איז ער געגאנגען ארבעטען אין א לאקאלע פאבריק, אריבער ציענדיג אהין אין די דארמעטארי, און זיך גענומען צי די עבודת פרך.
זיין טרוים איז אבער געווען מער, זיך זעענדיג שוין אלס די אויפזעער פון די גאנצע פאבריק, און קריגענדיג א שענער געהאלט, ווען ער האט עס אבער אמאל געזאגט פאר זיינס א פריינט, האט יענער אויסגעשאסן אין א הילכיגע געלעכטער, וואס מינג האט פון דעהם פארשטאנען אז בעסער ער זאל זיינע חלומות האלטן ביי זיך.
גייט פארביי א פאר יאר, מינג וואס איז שוין יעצט זיבעצן יאר אלט איז דערווייל געבליבען ארבעטען אין די זעלבע פלאץ, טראץ וואס ער האט שווער געארבעט, ארויס פון זיין פליכט, ער האט שטענדיג ציגעהאלפן ווי ער האט געקענט, טייל מאל מיט די הענט, און טייל מאל האט ער גענומען די דרייסט צי זאגן עצות, וואס זענען דוקא געווען פיינע, אבער זיינע חלומות זענען כסדר געשטיגען, און עס איז געשטיגען נאכמער ווען הויכע אפיציעלע פון די קאמפאני פון אמעריקא, זענען אפט מאל אהין געקומען, מינג איז באצויבערט געווארן פון די מענטשן וואס זענען רייך געקליידעט, טרוימענדיג מער און מער צי זיין אזוי ווי זיי.
עס מוז אבער געזאגט ווערן אז די אויפזעער האבן שטארק ליב געהאט מינג, זייענדיג אן איטעליגענט קינד, און זיי זענען אפט מאל געהאלפן געווארן מיט זיינע גוטע עצות, אבער א העכערטנג אין געהאלט, מאן דכר שמיה?...
[align=center] - 2 - [/align]
איין טאג האבן די אויפזעער איינגעמאלדען פאר אלע ארבעטער אז די "ביג בוס", די הויפט באלעבוס פון די גאנצע קאמפאני, בכובודו ובעצמו, וואס וואוינט אין אמעריקא, וועט קומען באזוכען די פאבריק, און אז מען מוז פלייסיג ארבעטען יענער טאג, פאר מינג האבן זיי געזאגט, אז די ביג בוס איז איינע פון די גרעסטע ביליאנערען אין די וועלט.
אנגעקומען איז די גרויסע טאג ווען די גרויסע באלעבוס קומט, אלעס איז געווען גרייט לקבל פניו, די ארבייטער ארבעטען פלייסיג, און די בוס קומט אריין, אנגעטוהן מיט זיין טייערע אנצונג, מיט א אויסגעצירט בלויען שניפסל, און גלאנציגע שוך, מיט שיין אויסגעקעמטע בלאנד ווייסע האר, מיט א באגלייטונג פון ארום צעהן פערזאנען שיין באקליידעט.
מינג'ס אויגען זענען ארויס פון פלאץ זעענדיג די רייכקייט פונעם בוס, אבער געוויסט האט ער אז יעצט טאר ער נישט ארויסקוקען פון ארט, נאר פלייסיג ארבעטען, און די באלעבוס שפאצירט ארום אין פאבריק, ארום קוקענדיג זיך אויף אלע זייטען.
אנקומענדיג נעבן מינג, האט זיך דער באלעבוס אפגעשטעלט, מיט שארפע בליקען האט ער אנגעקוקט מינג, ווען מינג'ס הארץ האט כמעט פארפעלט א קלאפ, האט ער געהערט ווי די באלעבוס פרעגט די אויפזעער א שאלה אין די ענגלישע שפראך, וואס מינג מיט זיין צעהאקטן ענגליש וואס ער האט געקענט, נאכן עס אויפכאפן מיט זיין גוט קאפ, האט פארשטאנען אז ער פרעגט צי ער איז א כינעזער, וואס די אויפזעער האבן אויף דעהם געענטפערט מיט א קלארע יעס, און ציגעלייגט נאך ווערטער אויף ענגליש, וואס מינג האט פארשטאנען אז זיי זאגן אויף איהם אז ער איז א פלייסיג און קלוג ארבעטער, די באלעבוס האט איהם ווייטער אנגעקוקט, און דערנאך אויסגעשטרעקט זיין הענט צי איהם, מינג האט פארלוירענערהייט נישט געוואוסט וואס ער דארף טוהן, ווען די אויפזעעהר האט איהם שנעל געזאגט אז ער זאל רייכען די האנט צום באלעבוס, מינג האט באלד צוריק געגען די האנט צום באלעבוס וואס האט איהם אנגעקוקט מיט א בלאסע געזוכט, צום שטוינונג פון די אויפזעעהר, און די באלעבוס האט באלד דענאך פארלאזט די פאבריק.
מינג איז יענע נאכט געגאנגען שלאפן מיט צעמישטע געפילען, נישט וויסענדיג וואס די באלעבוס וויל פון איהם האט ער געהאפט אז זיין טרוים גייט שוין אט אט פארווירקליכט ווערן.
[align=center]- 3 –[/align]
גייט אריבער א פאר טאג, און די אויפזעער רופן אריין מינג פאר א דרינגענדע זיצונג, דער הויפט אויפזעעהר האט איהם קורץ און שארף געזאגט, "די באלעבוס וויל דיך האבן פאר זיין ארבעט אין אמעריקא", און ציגעלייגט "מיך האט ער קיימאל נישט אהין גערופען..."
די אנדער אויפזעעהר האט בעסער מסביר געווען פאר מינג, "די באלעבוס איז זייער ענטציקט געווארן פון דיר, און הערנדיג אז די ביסט א קלוג ארבעטער, האט ער באשלאסן צי טוהן א זאך וואס ער האט דערווייל קיינמאל נישט געטוהן, און דיר לאדענען צי קומען ארבעטען אין אמעריקא", ער האט איהם מסביר געווען "אין אמעריקא, דארפסטו נישט ארבעטען א צענטל פון דיין ארבעט דא, דארפט נאר ניצען דיין קאפ צי העלפן גוט פארקופען די פראדוקטען וואס ווערן דא פראדאצירט, און די געהאלט" האט די אויפזעעהר געזאגט מיט קנאה "מינימום צוואנציג מאל אזוי פול ווי איך פארמאג".
מינג האט נישט געגלייבט וואס ער הערט, זיין לאנגיעריג חלום ווערט ווירקליך פארווירקליכט, די אויפזעעהר האבן איהם אבער מסביר געווען אז קודם דארף ער עטליכע מאנאט זיך לערנען ענגליש, און גיין אפעלירען מיט די קאמפאני'ס איינלאדענונג בריוו ביי די אמעריקאנע אמבאסעדע פאר א וויזע.
[align=center] - 4 – [/align]
מינג מאכט זיך באקוועם אויף די פליגער, גליקליכערהייט, אז זיינע חלומות ווערן פארווירקליכט, האט ער ציגעמאכט די סיט-בעלטס, אין די לעצטע מאנאטען האט ער זיך געלערנט ענגליש, און ער האט עס גוט אויפגעכאפט, און ווען זיין וויזע איז גרייט געווען האט ער גלייך זיך ארויס געלאזט אויפן וועג.
אזוי איבער טראכטענדיג זיינע לעצטע יארן, ווי פלייסיג ער האט געארבעט, און קלערנדיג אז דאס איז נישט געווען אומזיסט, האט די פליגער האט געלאנדעט, און מינג לאזט זיך ארויס, אנקומענדיג אינדרויסען, האט ער שוין געזעהן א דרייווער שטיין מיט א טאוועל "טשינג מינג", מינג איז אריין אין די קאר, און ער האט נישט געקענט אוועק נעמען די אויגען פון די אמעריקאנער גאסן, פון די הייזער פון די מענטשן, ביז ער איז אנגעקומען צי זיין באשטימטע אפארטמענט, ווי ער האט עפעס איבעגעביסען, און זיך געגאנגען צילייגען אויף א בעט וואס ער האט אין זיין לעבן נאכנישט געזעהן, אבער נישט אויף צי לאנג, ער האט נישט פארגעסן פון די ציהל פון זיין רייזע, אויף צימארגענס איז איהם געווען באשטימט א אפוינטמענט ביי די דירעקטאר פון די קאמפאני ווי ער גייט אנהויבען ארבעטען.
מיט געמאסטענע טריט גייט מינג אריין צי די אפיס פון די דיירקעטאר, ווי יענער נעמט איהם זייער שיין אויף, מיט איבערראשונג זאגט ער איהם אז דאס איז די ערשטע מאל וואס דער באס וווערט איבערגענומן פון די קלוגשאפט פון אן אויסלענדישע בחור, נאכדערצו א כינעזער, "דו מוזט זיין עפעס ספעשל, אויב די באס האט די ספעציעל אהער געברענגט" זאגט ער איהם, און ער איז איהם מסביר אז ער וועט דארפן א ביסל זיך צי לערנען קאמפיוטער, און אנדערע פאכן וואס מען דארף צי קענען אנהייבן ארבעטען, דער דיירעקטאר האט איהם געמאלדען אז דער באס האט געראטען אז ער זאל זיך אנהייבן רופען מיט די נאמען "הענרי", נישט צי אויס זעהן ווי א גרינער .
[align=center] - 5 - [/align]
פרוי טשינג זיצט זיך ביי זיך אינדערהיים אומעטיג, זייט מינג איז ארויס צי די ארבעט, און זי קומט אהיים צי א ליידיגע הויז איז איהר שווער, אבער פון א חודש צוריק ווען מינג איז אהיים געקומען און איהר איינגעמאלדען אז ער פארט קיין אמעריקא האט זי געמיינט אז איהר וועלט איז חרוב געווארן, זי האט איהם פראבירט צי צוריק רעדן, אבער אהן קיין סוקסעס, זיין באשלוס צי פארן איז געווען פעסט, ער האט פארלאזט די דירה מיט א ציזאג נישט צי פארגעסן פון איהר.
אזוי קלאגענדיג, האט עטליכע קלעפ אויפען טיר איבערגעריסען איהרע מחשבות, זי איז נישט געוואוינט אז מען זאל קלאפן אויף איהר טיר, און זי איז שנעל געלאפן דערשראקענערהייט עפענען די טיר, ווען צווי אויסלענדישע געסט זענען אריינגעקומען אין איהר דירה צי איהר שטוינונג…
[align=center] - 6 - [/align]
נאכן זיך גוט אויסלערנען די פאך, איז מינג - הענרי אריין אין פולען שוואנג פון די ארבעט, און מיט א עקסטער סוקסעס, און מיט א ציהל צי שטייגען העכער און העכער, ווי א פיש אין וואסער האט ער זיך דארט געפונען, קיינער האט זיך נישט געקעט חלום'ען אז דער בחור'ל איז ארגיניעל א כינעזער.
איין טאג האט הענרי געפילט א האנט אויף זיין פלייצע, "איך בין בען", הט זיך יענער פארגעשטעלט, "איך קום פון אקלאהאמא, פון ווי קומסטו?" "פון בעזשינג" האט ער איהם צוריק געענטפערט, בען האט געקומט אויף איהם מיט פארדאכט, "פארוואס שפעטסטו פון מיר?" עס האט געדוירעט א וויילע אז ער זאל אנהייבען גלייבען הענרי, אבער פון דאן איז ער געוועארן זיין פערזענליכער נאענטער פריינט, ווי זיי האבן זיך נישט געריערט איינער אהן די צווייטער.
נאך א פאר מאנאט פון ארבעטען רופט דער דיירעקטאר הענרי פאר א וויכטיגער מיטינג, מיט א דראמאטישער שטומע מעלדעט ער איהם אז צוליב זיין סוקסעספולע ארבעט וויל איהם דער בוס טרעפן נעקסטער וואך, דער דיירעקטאר גיבט איהם צי מסביר זיין אז דער בוס איז איינער פון די גרעסטע ביליאנערען אין די וועלט, און אויסער אינזער קאמפאני פירט ער נאך פולע ביזנעסער איבער די וועלט, און ער האט נישט קיין צייט זיך צי אראפ לאזען צי פשוט'ע מענטשן, "אפילו איך האב נאך קיינמאל נישט געהאט קיין פערזענליכע מיטונג מיט איהם צווישן פיר אויגען, וואס דו גייסט האבן", זאגט ער איהם מיט איבערראשונג, וואס הערט זיך אין דעהם א טאן פון קנאה, "זאלסט נאר זעהן אז דו זאלט האבן אויף איהם א גוטער איינדרוק, ער וועט די מן הסתם געבן א העכערונג אין געהאלט", און זאגט איהם אז ער זאל זיין גרייט "נעקסטע וואך דינסטאג רייזטו אפ קיין פלארידע, צי דער באלעבוס'עס וואקאציע היים, ווי דארט וועסטו איהם טרעפן, גרייט זיך גוט צי"...
שיכור פון גליק שפאצירט הענרי אהיים, ווען אויפען וועג טרעפט איהם "זשאן", איינער פון די הוכע איינגעשטלעטע אין די ארבעט, קיין עקסטער שייכות מיט איהם האט ער נישט געהאט, אבער דא האט ער איהם געזאגט אז ער מוז מיט איהם עפעס רעדען, "קום אין פארק מארגען צעהן ביינאכט, איך מוז עפעס גאר דרינגענד מיט דיר רעדן".
קיין עקסטער געדולד האט הענרי נישט געהאט, אבער געטוהן האט ער עס, געקליידער מיט א סוועדער איז ער געזיצען אין פארק, ווען זשאן איז איהם קעגן געקומען, "איך מוז דיר עפעס וויכטיג פארציילען" זאגט ער איהם.
[align=center] - 7 - [/align]
"ראבערט" איז געווען א פלייסיגער בחור, נאכן ענדיגען שטאדירען האט ער אנגעהויבען טוהן אין ביזנעס, ווי זיין מזל האט איהם געשיינט, ריזען רווחים האט אנגעהויבען אריין פליסען אין זיין קעשענע, און איז גאנץ שנעל געווארן א מיליאנער.
ביי די דרייסיג האט ראבערט חתונה געהאט, און שפעטער האבן זיי געבוירען זייער ערשטער בעבי, עס האט זיך גקענט דאכטען אז עס איז נישט דא קיין גליקליכער פארך אויף די וועלט, ביז ראבערט האט באשלאסן צי מיטנעמען זייך ווייב מיט די בעבי אויף א ביזנעס נסיעה צי טשיינע.
נאך א פאר טאג וואס ראבערט האט געטוהן פר זיינע געשעפטען אין טשיינע, איז ער ארויס געפארן מיט זיין ווייב אין די בעבי אויף א שפאציר, ווען פלוצלינג האט א ריזען טרעילאר איבער געריסען די גליקליך לעבן.
[align=center]- 8 -[/align]
נאך עטליכע וואכן וואס ראבערט איז אפגעליגען אין שפיטאל פארשלאפט האט ער זיך אויפגעכאפט, ווען צוויי אמעריקאנער געסט האבן איהם געמאלדען די ביטערע בשורה אז זיין ווייב איז געהארגעט געווארן ביי די עקסידענט, "וואס איז מיט מיין בעבי" האט ראבערט פארלוירענערהייט געשריגען, די געסט זענען געווארן שאקירט "מיר האבן נישט געוויסט אז דו האסט געהאט א בעבי" האבן זיי איהם געזאגט.
באלד האט מען אנגעהויבען פלייסיג זוכען צי טרעפן די בעבי, קיין געלט האט ראבערט נישט געשפארט, אבער קיין שום שפירען איז ליידער נישט אנגעקומען, נאך עטליכע וואכן זוכען, האט ראבערט זיך אהיים געקערט עלנד און אליין, צעבראכענערהייט האט ער זיך אינגאנצען אריין געלייגט אין די ביזנעס, און עס שטארק אויפגעבויעט, ווערנדיג פון די גרעסטע ביליאנערען איבער די וועלט, אבער ער איז קיינמאל נישט עכט צוריק געקוען צי זיך.
[align=center] - 9 - [/align]
" א אינטערסאנטע מעשה?" האט זשאן געפרעגט פון הענרי "פארשטייסט אז דער ראבערט איז נישט קיין צווייטער ווי אונזער בוס ראבערט".
"זייער א אינטערסאנטער מעשה" האט הענרי איהם צוריק געענטפערט "אבער וואס האט דאס מיט מיר?"
"ווארט א מינוט, הענרי, זאג מיר נאר פון ווי קומסטו?" האט זשאן געפרעגט, "פון טשיינע, געוויס, וואס איז די שאלה?" האט הענרי זיך געווינדערט.
"איך ווייס פון טשיינע" זאגט איהם זשאן "דו האלסט אבער אז דו ביסט טאקע א כינעזער?".
אין הענרי'ס קאפ האט אנגעהויבען ארום פליען זכרונות פון זיינ קינדערישע יארן, אלע מאל איז ער געווען אנדערש, אין זיין פנים האט ער קיינמאל נישט אויגעזעהן ווי א כינעזער, גלייכע אויגען מיט א ליכטיג קאליר, אויך אין זיינע תכונות, פארשטאנען האט ער אז דאס איז א צופאהל.
אט דערמאנטער זיך ווי א קינד האט איהם אמאל געטשעפעטאז ער איז בכלל נישט קיין כינעזער, און אז זיין מאמע איז בכלל נישט זיין ריכטיגע מאמע, וויינענדיגערהייט האט ער געווארט ביינאכט אויף זיין מאמע, און איהר פארציילט וואס זיין פריינט האט איהם געזאגט, די מאמע האט איהם פארבירט צי בארואיגען, אז דאס איז פשוט ווייל קינדער זענען די מקנא מיט דיין קלוגשאפט, אבער איהר פארלוירענקייט האט זיך אנגעזעהן אויף איהר פנים.
זשאן האט איהם ארויס געשלעפט פון זיינע מחשבות, "איך מוז דיר נאך עפעס פארציילען".
[align=center] - 10 - [/align]
פרוי טשינג איז געווען א עלענדע פרוי, געלעבט אליין, אן קיין פאמיליע, צעבראכענערהייט האט זי זיך פראבירט אליין צי שפייזען.
איין טאג שפאצירענדיג אהיים בינאכט, איז זי שאקירט געווארן צי הערן פון צווישן די ביימער אין די זייט א געוויין פון א קינד, אין די טונקעלקייט האט זי פראבירט צי קריכען צווישען די גראז אין די ביימער ביז זי האט געטראפן א קליין קינד צעביילטערהייט וויינענדיג.
פרוי טשינג האטליבליך אויפגעהויבען דאס קינד, "נאך א פארלאזט קינד" האט זי געטראכט, און זי האט איהם אהיים גענומען צי זיך פאר קיד, און איהם א נאמען געגעבן "מינג".
[align=center]- 11 -[/align]
"פארשטייסטו שוין ווער דו ביסט, דאס אלעס האב איך אליין אויסגעפארשט, יעצט טרעף די געלעגענהייט זיך צי פאראייניגען מיט דיין ריכטיגע טאטע" זאגט זשאן פאר הענרי, און ער רייכט איהם די הענט, איהם איבערלאזענדיג אליין שאקירט אין פארק.
הענרי האט נישט געקענט פארדייען די פאקטען וואס ער האט יעצט געהערט, ווען ער האט זיך דערמאנט אז ער האט ווירקליך נעקסטע וואך א מיטונג מיט זיין טאטע, און זיינע חלומות האט ער שוין אנגעהויבען וועבן ווי אזוי ער גייט זיך פארשטעלן פאר זיין טאטע, און ווי שטארק דער טאטע וועט איבערגענומען ווערן און זיך מיט איהם פאראייניגען, און ער גייט ווערן די קרוין פרינץ פון דיגאנצע מעכטיגע ביזנעס אימפעריע.
דא האט ער אבער געמאכט א געפערליכע טעות, ער האט עס פארציילט פאר בען.
זיין נאענטער פריינט בען האט געזעהן אז הענרי איז עפעס נישט רואיג, און ער האט איהם געפרעגט וואס באדערט איהם, אהן קיין קווענקלען האט איהם הענרי אלעס פארציילט, נישט אויסלאזענדיג קיין איין פרט, "זארג נישט, איך וועל אייביג געדענקען דיי נאענטער פריינטשאפט" האט הענרי ציגעענדיגט.
בען איז אינגאנצען שאקירט געווארן, און איז ארויס געגאנגען אינדרויסען פאר א שפאציר צי פארדייען די נייעס אז זיין נאענטער פריינט גייט ווערן פון די גרעסטע ביליאנערען איבער די וועלט, און די ווארעם'על פון קנאה האט אנגעהויבען און איהם גראבען טיפער און טיפער, ביז ער האט באשלאסן אז ער מוז דאס אפהאלטן.
צימארגענס האט בען גערופען פאר הענרי, "איך מוז מיט דיר עפעס זייער וויכטיג רעדן" האט ער געזאגט מיט זיין געשליפען צינגעל, "דו האסט די מעגליכקייט צי שטייגען גאר גאר הויעך אין ביזנעס, און דו גייסט דאס אלעס קאליע מאכן, ראבערט האט דיר גערופען צי רעדן וועגן ביזנעס, און די גייסט פארדרייען די שמועס וועגן משפחה'לאגיע" האט ער געזאגט צי דעהם שטוינענדיגע הענרי.
"דו ביסט א גרינע דא, דו ווייסט נישט ווער ארבערט איז" האט בען געזאגט, בען האט מיט א פיפיגער פיסקעל מסביר געווען פאר הענרי אז ראבערט איז א שטייפער ביזנעס מאן, וואס אויסער זיין טאש אינטערסירט איהם גארנישט, נישט קיין משפחה, נישט קיין פריינט, נאר געלט, און אויב ער האט מחליט געווען צי איינלאדענען הענרי פאר א מיטונג זעענדיג אין איהם אלס א פיפיגער געשעפטס מאן, אויב וועט ער פארדרייען די שמועס איבער משפחה וועט ער אלעס קאליע מאכן.
די פרפאפאגאנדע פון בען האט געווירקט אויף הענרי, גלייבענדיג אין אלע זיינע ליגענטס, און ער האט באשלאסן נישט זיך פארשטעלן אין די געלעגענהייט פאר זיין טאטע, אפשר אין א אנדער געלעגענהייט, נישט דא קיין ברירה, בען האט איהם פארציילט אז ראבערט האט שוין פארשריבען אלע זיינע נכסים פאר צדקה צוועקן, ער וועט מוזען מיט זיינע כוחות זיך ארויף דראפען אויף די ביזנעס לייטער.
[align=center] - 12 - [/align]
פון דערווייטענס האט מען געקענט הערן די הארץ קלאפערייען פון ראבערט, זיצענדיג אינדערפרי אין די ריזען הערליך גארטן פון זיין וואקאציע היים אין פלארידע און ווארטענדיג אויף די גאסט, טראץ ער האט פראבירט צי באהאלטן זין איבערגענומענקייט, האבן די באדינער נישט געקענט פארשטיין וואס איז פלוצלינג געשעהן פאר זייער שטייפער הער.
שוין לאנגע יארן וואס ראבערט איז אומעטיג און צעבראכן, זייט יענע ביטערע באזוך אין טשיינע, אבער אין די לעצטע יארן איז ער געווארן פול מער צעבראכן, ווערנדיג א ביסל עלטער האט ער פארשטאנען אז געלט איז נישט אלעס, און קיין פאמיליע האט ער נישט, בעסער געזאגט ער האט, אבער ווייסט נישט ווי, געזאגט האט מען איהם אז ניינציג פראמענט אז זיין הענרי איז אויך אומגעקומען אין די טראגישע עקסידענט, אבער זיין הארץ האט איהם געזאגט אז הענרי דרייט זיך נאך ערגען אין די וועלט.
אזוי איז געווען ביז יענער באזוך אין טשיינע פאר עטליכע מאנאט צוריק, לאנגע יארן טאקע האט ער נישט געוואלט איבער טרעטן אין די כינעזער באדן וואס האט איהם אזוי אומגליקליך געמאכט, אבער דעמאלט האט איהם זיין הארץ געזאגט אז ער דארף גיין, אנקומענדיג אין די פאבריק האט ער שיעור גע'חלש'ט זעענדיג די בחור'ל ארבעטענדיג דארט, אנגעטוהן ארעם, אבער מיט א אמעריקאנער פנים, און יא, ממש די זעלבע פנים וואס ער זעלבסט האט געהאט אין די יונגע יארן, די ווארט הענרי האט איהם גלייך אויפגעבליצט אין מוח, יא, נישט קיין ספק, און ער האט גלייך באשלאסען איהם צי ברענגען אין אמעריקא.
דערווייל האט ער דאס זיכער געמאכט, געשיקט שלוחים צי די מאמע עס מי באשטעדיגען, און פאר א פאר טאלער האט זי אלעס פארציילט, מינג איז אנגעקומען קיין אמעריקא, ווי ער האט איהם געגעבן זיין אמת'ע נאמען, הענרי, לעצטע וואך האט ער געשיקט זשאן איהם אומאפיציעל עס צי פארציילען, און זיין פאלאץ האט ער שוין געקויפט א נייע פראכטיגע בעט, פאר זיין קרוין פרינץ, און אט גייט ער זיך טרעפן מיט איהם, נאך כמעט צוואנציג יאר וואס ער האט איהם נישט געטראפן.
א אטעם האט ער פארפעהלט ווען ער האט געהערט א קלינג אין די בעל, ער האט מיט אלע כוחות פראבירט צי אויסזעהן רואיג, און אט שפאצירט זיך אריין די בחור'ל, מיט געמאסטענע טריט, און קומט צי איהם, אבער מיט א קאלטקייט שטרעקט ער איהם אויס דער האנט אזוי דיפאלאמאטיש.
א קאלטע שווייס האט באגאסען ראבערט'ס געזיכט, געמיינט האט ער אז ער וועט אויף איהם ארויף פאלען און קישען, און אט אזא קאלטקייט, "זעץ זיך" ווייזט ער פאר הענרי אויף א בענקל נאענט צי איהם.
הענרי זעצט זיך אראפ, און הייבט איהם אן צי באדאנקען אז ער האט איהם אהער געבענגט קיין אמעריקא, און פאר די גוטע באדינגונגען בים ארבעט, "איך האף אלע מאל צי זיין א געטרייע ארבעטער פאר אייך" זאגט פאר ראבערט, און ער הייבט אן ווערן שווארץ פאר ראבערט'ס אויגען.
ראבערט פראבירט די נאך אמאל, "וואס קען איך דיר עפעס העלפן בחור'ל?", פרעגט ער איהם ליבליך.
"א העכערונג אין געהאלט, וועט מיר געבן מער א שטופ צי ארבעטען בעסער", ענטפער ער.
"באקומסט עס" ענטפערט ראבערט שטילערהייט, און ער פילט ווי זיין טראגעדיע געשעהט ווידער, ער האלט שוין ביים אוועק שיקען די בחור'ל, אבער ער איז מחליט צי פראבירען די לעצטע מאל.
"נאך עפעס קען איך דיר געבן?" פרעגט ער.
[align=center] - 1 - [/align]
עס זעהט אויס אז די ציוויליזאציע האט נישט אהער דעגרייכט, אין די ארומע געגנט אין די שטאט בעזשינג, אלטע אנגעקאטשטקעטע בניינים, מיט אויסגעשאסענע פענסטער, ווי שטריק הענגען פון איין פענסטער צום צווייטען, און אויף זיי הענגען די נאסע וועש, וואס זעהט אויס נאך פון די פריערדיגע יאר הונדערט, קינדער לופען ארום בארוועס, נאכיאגענדיג די אומשילדיג הינדל, דורך שטופענדיג די טאג, ביז זיי וועלן א ביסל אינטערוואקסן, עה, נישט א סך, נאר צי קענען אנהויבען ארבעטען... אין צייט ווען די עלטערע זענען אלע ביים ארבעט.
אין איין קליינטשיק צען מעטערדיגע דירה, מיט א אלטע האלצענע טיר דערויף, איז געשטאנען אויפגעשריבען מיט א שווארצע מארקער "פאמיליע טשינג", אבער וואס עפעס א פאמיליע? נאר די מוטער מיט איהר קליין יונגעל האבן דארט געוואוינט, די מוטער האט אויפגעשטאנען יעדער אינדערפרי פינעף פארטאגס, ארויס צי גיין צי די ארבעט, אנגרייטענדיג א פרישטאג פאר איהר זיבען יעריג קינד "מינג", און מיט א ווארים קיש פאר איהר שלאפעדיג יונגעלע איז זי ארויס צום ארבעט.
מינג, פון ווען ער געדענקט זיך האט ער אליין זיך געדארםט אנטוהן, נאכן אפעסען די פרישטאג, און גיין אין די רעגירונג קאנטאלירטע שולע, איז ער אהיים געקומען צי זיין ליידיגע שטוב, און באלד ארויס אין די גאס שפילען מיט זיינע פריינט, געטראפן זיין מוטער האט ער נאר שפעט ביינאכט ווען זי איז פארמאטערט אהיים געקומען, קוים האבענדיג צייט צי רעדן מיט איהם.
אבער געווען איז ער אנדערש ווי אלע אנדערע קינדער, ער איז געווען מער אינטעליגענט, און האט געהאט אנדערע שאיפות אין לעבן, צום ביישפיל, האט ער געזאגט פאר זיינע פריינט אז איין טאג וועט ער נישט וואוינען אין אזא ארומע צישטאנד, ער האט זיך געזעהן לעבן אין א בעסער צישטאנד,, אפשר אזוי ווי יענער ייכער טוריסט וואס האט דא באזוכט פון ענגלאנד.
ווען מינג איז אלט געווארן צוועלעף יאר איז ער געגאנגען ארבעטען אין א לאקאלע פאבריק, אריבער ציענדיג אהין אין די דארמעטארי, און זיך גענומען צי די עבודת פרך.
זיין טרוים איז אבער געווען מער, זיך זעענדיג שוין אלס די אויפזעער פון די גאנצע פאבריק, און קריגענדיג א שענער געהאלט, ווען ער האט עס אבער אמאל געזאגט פאר זיינס א פריינט, האט יענער אויסגעשאסן אין א הילכיגע געלעכטער, וואס מינג האט פון דעהם פארשטאנען אז בעסער ער זאל זיינע חלומות האלטן ביי זיך.
גייט פארביי א פאר יאר, מינג וואס איז שוין יעצט זיבעצן יאר אלט איז דערווייל געבליבען ארבעטען אין די זעלבע פלאץ, טראץ וואס ער האט שווער געארבעט, ארויס פון זיין פליכט, ער האט שטענדיג ציגעהאלפן ווי ער האט געקענט, טייל מאל מיט די הענט, און טייל מאל האט ער גענומען די דרייסט צי זאגן עצות, וואס זענען דוקא געווען פיינע, אבער זיינע חלומות זענען כסדר געשטיגען, און עס איז געשטיגען נאכמער ווען הויכע אפיציעלע פון די קאמפאני פון אמעריקא, זענען אפט מאל אהין געקומען, מינג איז באצויבערט געווארן פון די מענטשן וואס זענען רייך געקליידעט, טרוימענדיג מער און מער צי זיין אזוי ווי זיי.
עס מוז אבער געזאגט ווערן אז די אויפזעער האבן שטארק ליב געהאט מינג, זייענדיג אן איטעליגענט קינד, און זיי זענען אפט מאל געהאלפן געווארן מיט זיינע גוטע עצות, אבער א העכערטנג אין געהאלט, מאן דכר שמיה?...
[align=center] - 2 - [/align]
איין טאג האבן די אויפזעער איינגעמאלדען פאר אלע ארבעטער אז די "ביג בוס", די הויפט באלעבוס פון די גאנצע קאמפאני, בכובודו ובעצמו, וואס וואוינט אין אמעריקא, וועט קומען באזוכען די פאבריק, און אז מען מוז פלייסיג ארבעטען יענער טאג, פאר מינג האבן זיי געזאגט, אז די ביג בוס איז איינע פון די גרעסטע ביליאנערען אין די וועלט.
אנגעקומען איז די גרויסע טאג ווען די גרויסע באלעבוס קומט, אלעס איז געווען גרייט לקבל פניו, די ארבייטער ארבעטען פלייסיג, און די בוס קומט אריין, אנגעטוהן מיט זיין טייערע אנצונג, מיט א אויסגעצירט בלויען שניפסל, און גלאנציגע שוך, מיט שיין אויסגעקעמטע בלאנד ווייסע האר, מיט א באגלייטונג פון ארום צעהן פערזאנען שיין באקליידעט.
מינג'ס אויגען זענען ארויס פון פלאץ זעענדיג די רייכקייט פונעם בוס, אבער געוויסט האט ער אז יעצט טאר ער נישט ארויסקוקען פון ארט, נאר פלייסיג ארבעטען, און די באלעבוס שפאצירט ארום אין פאבריק, ארום קוקענדיג זיך אויף אלע זייטען.
אנקומענדיג נעבן מינג, האט זיך דער באלעבוס אפגעשטעלט, מיט שארפע בליקען האט ער אנגעקוקט מינג, ווען מינג'ס הארץ האט כמעט פארפעלט א קלאפ, האט ער געהערט ווי די באלעבוס פרעגט די אויפזעער א שאלה אין די ענגלישע שפראך, וואס מינג מיט זיין צעהאקטן ענגליש וואס ער האט געקענט, נאכן עס אויפכאפן מיט זיין גוט קאפ, האט פארשטאנען אז ער פרעגט צי ער איז א כינעזער, וואס די אויפזעער האבן אויף דעהם געענטפערט מיט א קלארע יעס, און ציגעלייגט נאך ווערטער אויף ענגליש, וואס מינג האט פארשטאנען אז זיי זאגן אויף איהם אז ער איז א פלייסיג און קלוג ארבעטער, די באלעבוס האט איהם ווייטער אנגעקוקט, און דערנאך אויסגעשטרעקט זיין הענט צי איהם, מינג האט פארלוירענערהייט נישט געוואוסט וואס ער דארף טוהן, ווען די אויפזעעהר האט איהם שנעל געזאגט אז ער זאל רייכען די האנט צום באלעבוס, מינג האט באלד צוריק געגען די האנט צום באלעבוס וואס האט איהם אנגעקוקט מיט א בלאסע געזוכט, צום שטוינונג פון די אויפזעעהר, און די באלעבוס האט באלד דענאך פארלאזט די פאבריק.
מינג איז יענע נאכט געגאנגען שלאפן מיט צעמישטע געפילען, נישט וויסענדיג וואס די באלעבוס וויל פון איהם האט ער געהאפט אז זיין טרוים גייט שוין אט אט פארווירקליכט ווערן.
[align=center]- 3 –[/align]
גייט אריבער א פאר טאג, און די אויפזעער רופן אריין מינג פאר א דרינגענדע זיצונג, דער הויפט אויפזעעהר האט איהם קורץ און שארף געזאגט, "די באלעבוס וויל דיך האבן פאר זיין ארבעט אין אמעריקא", און ציגעלייגט "מיך האט ער קיימאל נישט אהין גערופען..."
די אנדער אויפזעעהר האט בעסער מסביר געווען פאר מינג, "די באלעבוס איז זייער ענטציקט געווארן פון דיר, און הערנדיג אז די ביסט א קלוג ארבעטער, האט ער באשלאסן צי טוהן א זאך וואס ער האט דערווייל קיינמאל נישט געטוהן, און דיר לאדענען צי קומען ארבעטען אין אמעריקא", ער האט איהם מסביר געווען "אין אמעריקא, דארפסטו נישט ארבעטען א צענטל פון דיין ארבעט דא, דארפט נאר ניצען דיין קאפ צי העלפן גוט פארקופען די פראדוקטען וואס ווערן דא פראדאצירט, און די געהאלט" האט די אויפזעעהר געזאגט מיט קנאה "מינימום צוואנציג מאל אזוי פול ווי איך פארמאג".
מינג האט נישט געגלייבט וואס ער הערט, זיין לאנגיעריג חלום ווערט ווירקליך פארווירקליכט, די אויפזעעהר האבן איהם אבער מסביר געווען אז קודם דארף ער עטליכע מאנאט זיך לערנען ענגליש, און גיין אפעלירען מיט די קאמפאני'ס איינלאדענונג בריוו ביי די אמעריקאנע אמבאסעדע פאר א וויזע.
[align=center] - 4 – [/align]
מינג מאכט זיך באקוועם אויף די פליגער, גליקליכערהייט, אז זיינע חלומות ווערן פארווירקליכט, האט ער ציגעמאכט די סיט-בעלטס, אין די לעצטע מאנאטען האט ער זיך געלערנט ענגליש, און ער האט עס גוט אויפגעכאפט, און ווען זיין וויזע איז גרייט געווען האט ער גלייך זיך ארויס געלאזט אויפן וועג.
אזוי איבער טראכטענדיג זיינע לעצטע יארן, ווי פלייסיג ער האט געארבעט, און קלערנדיג אז דאס איז נישט געווען אומזיסט, האט די פליגער האט געלאנדעט, און מינג לאזט זיך ארויס, אנקומענדיג אינדרויסען, האט ער שוין געזעהן א דרייווער שטיין מיט א טאוועל "טשינג מינג", מינג איז אריין אין די קאר, און ער האט נישט געקענט אוועק נעמען די אויגען פון די אמעריקאנער גאסן, פון די הייזער פון די מענטשן, ביז ער איז אנגעקומען צי זיין באשטימטע אפארטמענט, ווי ער האט עפעס איבעגעביסען, און זיך געגאנגען צילייגען אויף א בעט וואס ער האט אין זיין לעבן נאכנישט געזעהן, אבער נישט אויף צי לאנג, ער האט נישט פארגעסן פון די ציהל פון זיין רייזע, אויף צימארגענס איז איהם געווען באשטימט א אפוינטמענט ביי די דירעקטאר פון די קאמפאני ווי ער גייט אנהויבען ארבעטען.
מיט געמאסטענע טריט גייט מינג אריין צי די אפיס פון די דיירקעטאר, ווי יענער נעמט איהם זייער שיין אויף, מיט איבערראשונג זאגט ער איהם אז דאס איז די ערשטע מאל וואס דער באס וווערט איבערגענומן פון די קלוגשאפט פון אן אויסלענדישע בחור, נאכדערצו א כינעזער, "דו מוזט זיין עפעס ספעשל, אויב די באס האט די ספעציעל אהער געברענגט" זאגט ער איהם, און ער איז איהם מסביר אז ער וועט דארפן א ביסל זיך צי לערנען קאמפיוטער, און אנדערע פאכן וואס מען דארף צי קענען אנהייבן ארבעטען, דער דיירעקטאר האט איהם געמאלדען אז דער באס האט געראטען אז ער זאל זיך אנהייבן רופען מיט די נאמען "הענרי", נישט צי אויס זעהן ווי א גרינער .
[align=center] - 5 - [/align]
פרוי טשינג זיצט זיך ביי זיך אינדערהיים אומעטיג, זייט מינג איז ארויס צי די ארבעט, און זי קומט אהיים צי א ליידיגע הויז איז איהר שווער, אבער פון א חודש צוריק ווען מינג איז אהיים געקומען און איהר איינגעמאלדען אז ער פארט קיין אמעריקא האט זי געמיינט אז איהר וועלט איז חרוב געווארן, זי האט איהם פראבירט צי צוריק רעדן, אבער אהן קיין סוקסעס, זיין באשלוס צי פארן איז געווען פעסט, ער האט פארלאזט די דירה מיט א ציזאג נישט צי פארגעסן פון איהר.
אזוי קלאגענדיג, האט עטליכע קלעפ אויפען טיר איבערגעריסען איהרע מחשבות, זי איז נישט געוואוינט אז מען זאל קלאפן אויף איהר טיר, און זי איז שנעל געלאפן דערשראקענערהייט עפענען די טיר, ווען צווי אויסלענדישע געסט זענען אריינגעקומען אין איהר דירה צי איהר שטוינונג…
[align=center] - 6 - [/align]
נאכן זיך גוט אויסלערנען די פאך, איז מינג - הענרי אריין אין פולען שוואנג פון די ארבעט, און מיט א עקסטער סוקסעס, און מיט א ציהל צי שטייגען העכער און העכער, ווי א פיש אין וואסער האט ער זיך דארט געפונען, קיינער האט זיך נישט געקעט חלום'ען אז דער בחור'ל איז ארגיניעל א כינעזער.
איין טאג האט הענרי געפילט א האנט אויף זיין פלייצע, "איך בין בען", הט זיך יענער פארגעשטעלט, "איך קום פון אקלאהאמא, פון ווי קומסטו?" "פון בעזשינג" האט ער איהם צוריק געענטפערט, בען האט געקומט אויף איהם מיט פארדאכט, "פארוואס שפעטסטו פון מיר?" עס האט געדוירעט א וויילע אז ער זאל אנהייבען גלייבען הענרי, אבער פון דאן איז ער געוועארן זיין פערזענליכער נאענטער פריינט, ווי זיי האבן זיך נישט געריערט איינער אהן די צווייטער.
נאך א פאר מאנאט פון ארבעטען רופט דער דיירעקטאר הענרי פאר א וויכטיגער מיטינג, מיט א דראמאטישער שטומע מעלדעט ער איהם אז צוליב זיין סוקסעספולע ארבעט וויל איהם דער בוס טרעפן נעקסטער וואך, דער דיירעקטאר גיבט איהם צי מסביר זיין אז דער בוס איז איינער פון די גרעסטע ביליאנערען אין די וועלט, און אויסער אינזער קאמפאני פירט ער נאך פולע ביזנעסער איבער די וועלט, און ער האט נישט קיין צייט זיך צי אראפ לאזען צי פשוט'ע מענטשן, "אפילו איך האב נאך קיינמאל נישט געהאט קיין פערזענליכע מיטונג מיט איהם צווישן פיר אויגען, וואס דו גייסט האבן", זאגט ער איהם מיט איבערראשונג, וואס הערט זיך אין דעהם א טאן פון קנאה, "זאלסט נאר זעהן אז דו זאלט האבן אויף איהם א גוטער איינדרוק, ער וועט די מן הסתם געבן א העכערונג אין געהאלט", און זאגט איהם אז ער זאל זיין גרייט "נעקסטע וואך דינסטאג רייזטו אפ קיין פלארידע, צי דער באלעבוס'עס וואקאציע היים, ווי דארט וועסטו איהם טרעפן, גרייט זיך גוט צי"...
שיכור פון גליק שפאצירט הענרי אהיים, ווען אויפען וועג טרעפט איהם "זשאן", איינער פון די הוכע איינגעשטלעטע אין די ארבעט, קיין עקסטער שייכות מיט איהם האט ער נישט געהאט, אבער דא האט ער איהם געזאגט אז ער מוז מיט איהם עפעס רעדען, "קום אין פארק מארגען צעהן ביינאכט, איך מוז עפעס גאר דרינגענד מיט דיר רעדן".
קיין עקסטער געדולד האט הענרי נישט געהאט, אבער געטוהן האט ער עס, געקליידער מיט א סוועדער איז ער געזיצען אין פארק, ווען זשאן איז איהם קעגן געקומען, "איך מוז דיר עפעס וויכטיג פארציילען" זאגט ער איהם.
[align=center] - 7 - [/align]
"ראבערט" איז געווען א פלייסיגער בחור, נאכן ענדיגען שטאדירען האט ער אנגעהויבען טוהן אין ביזנעס, ווי זיין מזל האט איהם געשיינט, ריזען רווחים האט אנגעהויבען אריין פליסען אין זיין קעשענע, און איז גאנץ שנעל געווארן א מיליאנער.
ביי די דרייסיג האט ראבערט חתונה געהאט, און שפעטער האבן זיי געבוירען זייער ערשטער בעבי, עס האט זיך גקענט דאכטען אז עס איז נישט דא קיין גליקליכער פארך אויף די וועלט, ביז ראבערט האט באשלאסן צי מיטנעמען זייך ווייב מיט די בעבי אויף א ביזנעס נסיעה צי טשיינע.
נאך א פאר טאג וואס ראבערט האט געטוהן פר זיינע געשעפטען אין טשיינע, איז ער ארויס געפארן מיט זיין ווייב אין די בעבי אויף א שפאציר, ווען פלוצלינג האט א ריזען טרעילאר איבער געריסען די גליקליך לעבן.
[align=center]- 8 -[/align]
נאך עטליכע וואכן וואס ראבערט איז אפגעליגען אין שפיטאל פארשלאפט האט ער זיך אויפגעכאפט, ווען צוויי אמעריקאנער געסט האבן איהם געמאלדען די ביטערע בשורה אז זיין ווייב איז געהארגעט געווארן ביי די עקסידענט, "וואס איז מיט מיין בעבי" האט ראבערט פארלוירענערהייט געשריגען, די געסט זענען געווארן שאקירט "מיר האבן נישט געוויסט אז דו האסט געהאט א בעבי" האבן זיי איהם געזאגט.
באלד האט מען אנגעהויבען פלייסיג זוכען צי טרעפן די בעבי, קיין געלט האט ראבערט נישט געשפארט, אבער קיין שום שפירען איז ליידער נישט אנגעקומען, נאך עטליכע וואכן זוכען, האט ראבערט זיך אהיים געקערט עלנד און אליין, צעבראכענערהייט האט ער זיך אינגאנצען אריין געלייגט אין די ביזנעס, און עס שטארק אויפגעבויעט, ווערנדיג פון די גרעסטע ביליאנערען איבער די וועלט, אבער ער איז קיינמאל נישט עכט צוריק געקוען צי זיך.
[align=center] - 9 - [/align]
" א אינטערסאנטע מעשה?" האט זשאן געפרעגט פון הענרי "פארשטייסט אז דער ראבערט איז נישט קיין צווייטער ווי אונזער בוס ראבערט".
"זייער א אינטערסאנטער מעשה" האט הענרי איהם צוריק געענטפערט "אבער וואס האט דאס מיט מיר?"
"ווארט א מינוט, הענרי, זאג מיר נאר פון ווי קומסטו?" האט זשאן געפרעגט, "פון טשיינע, געוויס, וואס איז די שאלה?" האט הענרי זיך געווינדערט.
"איך ווייס פון טשיינע" זאגט איהם זשאן "דו האלסט אבער אז דו ביסט טאקע א כינעזער?".
אין הענרי'ס קאפ האט אנגעהויבען ארום פליען זכרונות פון זיינ קינדערישע יארן, אלע מאל איז ער געווען אנדערש, אין זיין פנים האט ער קיינמאל נישט אויגעזעהן ווי א כינעזער, גלייכע אויגען מיט א ליכטיג קאליר, אויך אין זיינע תכונות, פארשטאנען האט ער אז דאס איז א צופאהל.
אט דערמאנטער זיך ווי א קינד האט איהם אמאל געטשעפעטאז ער איז בכלל נישט קיין כינעזער, און אז זיין מאמע איז בכלל נישט זיין ריכטיגע מאמע, וויינענדיגערהייט האט ער געווארט ביינאכט אויף זיין מאמע, און איהר פארציילט וואס זיין פריינט האט איהם געזאגט, די מאמע האט איהם פארבירט צי בארואיגען, אז דאס איז פשוט ווייל קינדער זענען די מקנא מיט דיין קלוגשאפט, אבער איהר פארלוירענקייט האט זיך אנגעזעהן אויף איהר פנים.
זשאן האט איהם ארויס געשלעפט פון זיינע מחשבות, "איך מוז דיר נאך עפעס פארציילען".
[align=center] - 10 - [/align]
פרוי טשינג איז געווען א עלענדע פרוי, געלעבט אליין, אן קיין פאמיליע, צעבראכענערהייט האט זי זיך פראבירט אליין צי שפייזען.
איין טאג שפאצירענדיג אהיים בינאכט, איז זי שאקירט געווארן צי הערן פון צווישן די ביימער אין די זייט א געוויין פון א קינד, אין די טונקעלקייט האט זי פראבירט צי קריכען צווישען די גראז אין די ביימער ביז זי האט געטראפן א קליין קינד צעביילטערהייט וויינענדיג.
פרוי טשינג האטליבליך אויפגעהויבען דאס קינד, "נאך א פארלאזט קינד" האט זי געטראכט, און זי האט איהם אהיים גענומען צי זיך פאר קיד, און איהם א נאמען געגעבן "מינג".
[align=center]- 11 -[/align]
"פארשטייסטו שוין ווער דו ביסט, דאס אלעס האב איך אליין אויסגעפארשט, יעצט טרעף די געלעגענהייט זיך צי פאראייניגען מיט דיין ריכטיגע טאטע" זאגט זשאן פאר הענרי, און ער רייכט איהם די הענט, איהם איבערלאזענדיג אליין שאקירט אין פארק.
הענרי האט נישט געקענט פארדייען די פאקטען וואס ער האט יעצט געהערט, ווען ער האט זיך דערמאנט אז ער האט ווירקליך נעקסטע וואך א מיטונג מיט זיין טאטע, און זיינע חלומות האט ער שוין אנגעהויבען וועבן ווי אזוי ער גייט זיך פארשטעלן פאר זיין טאטע, און ווי שטארק דער טאטע וועט איבערגענומען ווערן און זיך מיט איהם פאראייניגען, און ער גייט ווערן די קרוין פרינץ פון דיגאנצע מעכטיגע ביזנעס אימפעריע.
דא האט ער אבער געמאכט א געפערליכע טעות, ער האט עס פארציילט פאר בען.
זיין נאענטער פריינט בען האט געזעהן אז הענרי איז עפעס נישט רואיג, און ער האט איהם געפרעגט וואס באדערט איהם, אהן קיין קווענקלען האט איהם הענרי אלעס פארציילט, נישט אויסלאזענדיג קיין איין פרט, "זארג נישט, איך וועל אייביג געדענקען דיי נאענטער פריינטשאפט" האט הענרי ציגעענדיגט.
בען איז אינגאנצען שאקירט געווארן, און איז ארויס געגאנגען אינדרויסען פאר א שפאציר צי פארדייען די נייעס אז זיין נאענטער פריינט גייט ווערן פון די גרעסטע ביליאנערען איבער די וועלט, און די ווארעם'על פון קנאה האט אנגעהויבען און איהם גראבען טיפער און טיפער, ביז ער האט באשלאסן אז ער מוז דאס אפהאלטן.
צימארגענס האט בען גערופען פאר הענרי, "איך מוז מיט דיר עפעס זייער וויכטיג רעדן" האט ער געזאגט מיט זיין געשליפען צינגעל, "דו האסט די מעגליכקייט צי שטייגען גאר גאר הויעך אין ביזנעס, און דו גייסט דאס אלעס קאליע מאכן, ראבערט האט דיר גערופען צי רעדן וועגן ביזנעס, און די גייסט פארדרייען די שמועס וועגן משפחה'לאגיע" האט ער געזאגט צי דעהם שטוינענדיגע הענרי.
"דו ביסט א גרינע דא, דו ווייסט נישט ווער ארבערט איז" האט בען געזאגט, בען האט מיט א פיפיגער פיסקעל מסביר געווען פאר הענרי אז ראבערט איז א שטייפער ביזנעס מאן, וואס אויסער זיין טאש אינטערסירט איהם גארנישט, נישט קיין משפחה, נישט קיין פריינט, נאר געלט, און אויב ער האט מחליט געווען צי איינלאדענען הענרי פאר א מיטונג זעענדיג אין איהם אלס א פיפיגער געשעפטס מאן, אויב וועט ער פארדרייען די שמועס איבער משפחה וועט ער אלעס קאליע מאכן.
די פרפאפאגאנדע פון בען האט געווירקט אויף הענרי, גלייבענדיג אין אלע זיינע ליגענטס, און ער האט באשלאסן נישט זיך פארשטעלן אין די געלעגענהייט פאר זיין טאטע, אפשר אין א אנדער געלעגענהייט, נישט דא קיין ברירה, בען האט איהם פארציילט אז ראבערט האט שוין פארשריבען אלע זיינע נכסים פאר צדקה צוועקן, ער וועט מוזען מיט זיינע כוחות זיך ארויף דראפען אויף די ביזנעס לייטער.
[align=center] - 12 - [/align]
פון דערווייטענס האט מען געקענט הערן די הארץ קלאפערייען פון ראבערט, זיצענדיג אינדערפרי אין די ריזען הערליך גארטן פון זיין וואקאציע היים אין פלארידע און ווארטענדיג אויף די גאסט, טראץ ער האט פראבירט צי באהאלטן זין איבערגענומענקייט, האבן די באדינער נישט געקענט פארשטיין וואס איז פלוצלינג געשעהן פאר זייער שטייפער הער.
שוין לאנגע יארן וואס ראבערט איז אומעטיג און צעבראכן, זייט יענע ביטערע באזוך אין טשיינע, אבער אין די לעצטע יארן איז ער געווארן פול מער צעבראכן, ווערנדיג א ביסל עלטער האט ער פארשטאנען אז געלט איז נישט אלעס, און קיין פאמיליע האט ער נישט, בעסער געזאגט ער האט, אבער ווייסט נישט ווי, געזאגט האט מען איהם אז ניינציג פראמענט אז זיין הענרי איז אויך אומגעקומען אין די טראגישע עקסידענט, אבער זיין הארץ האט איהם געזאגט אז הענרי דרייט זיך נאך ערגען אין די וועלט.
אזוי איז געווען ביז יענער באזוך אין טשיינע פאר עטליכע מאנאט צוריק, לאנגע יארן טאקע האט ער נישט געוואלט איבער טרעטן אין די כינעזער באדן וואס האט איהם אזוי אומגליקליך געמאכט, אבער דעמאלט האט איהם זיין הארץ געזאגט אז ער דארף גיין, אנקומענדיג אין די פאבריק האט ער שיעור גע'חלש'ט זעענדיג די בחור'ל ארבעטענדיג דארט, אנגעטוהן ארעם, אבער מיט א אמעריקאנער פנים, און יא, ממש די זעלבע פנים וואס ער זעלבסט האט געהאט אין די יונגע יארן, די ווארט הענרי האט איהם גלייך אויפגעבליצט אין מוח, יא, נישט קיין ספק, און ער האט גלייך באשלאסען איהם צי ברענגען אין אמעריקא.
דערווייל האט ער דאס זיכער געמאכט, געשיקט שלוחים צי די מאמע עס מי באשטעדיגען, און פאר א פאר טאלער האט זי אלעס פארציילט, מינג איז אנגעקומען קיין אמעריקא, ווי ער האט איהם געגעבן זיין אמת'ע נאמען, הענרי, לעצטע וואך האט ער געשיקט זשאן איהם אומאפיציעל עס צי פארציילען, און זיין פאלאץ האט ער שוין געקויפט א נייע פראכטיגע בעט, פאר זיין קרוין פרינץ, און אט גייט ער זיך טרעפן מיט איהם, נאך כמעט צוואנציג יאר וואס ער האט איהם נישט געטראפן.
א אטעם האט ער פארפעהלט ווען ער האט געהערט א קלינג אין די בעל, ער האט מיט אלע כוחות פראבירט צי אויסזעהן רואיג, און אט שפאצירט זיך אריין די בחור'ל, מיט געמאסטענע טריט, און קומט צי איהם, אבער מיט א קאלטקייט שטרעקט ער איהם אויס דער האנט אזוי דיפאלאמאטיש.
א קאלטע שווייס האט באגאסען ראבערט'ס געזיכט, געמיינט האט ער אז ער וועט אויף איהם ארויף פאלען און קישען, און אט אזא קאלטקייט, "זעץ זיך" ווייזט ער פאר הענרי אויף א בענקל נאענט צי איהם.
הענרי זעצט זיך אראפ, און הייבט איהם אן צי באדאנקען אז ער האט איהם אהער געבענגט קיין אמעריקא, און פאר די גוטע באדינגונגען בים ארבעט, "איך האף אלע מאל צי זיין א געטרייע ארבעטער פאר אייך" זאגט פאר ראבערט, און ער הייבט אן ווערן שווארץ פאר ראבערט'ס אויגען.
ראבערט פראבירט די נאך אמאל, "וואס קען איך דיר עפעס העלפן בחור'ל?", פרעגט ער איהם ליבליך.
"א העכערונג אין געהאלט, וועט מיר געבן מער א שטופ צי ארבעטען בעסער", ענטפער ער.
"באקומסט עס" ענטפערט ראבערט שטילערהייט, און ער פילט ווי זיין טראגעדיע געשעהט ווידער, ער האלט שוין ביים אוועק שיקען די בחור'ל, אבער ער איז מחליט צי פראבירען די לעצטע מאל.
"נאך עפעס קען איך דיר געבן?" פרעגט ער.
פארזעצונג קומט אי"ה
