איך האב לעצטנס געטראכט אן אינערעסאנטע נקודה, וואס עס וואלט לכאורה אויך געווען אינטערעסאנט פאר אנדערע. ווען א מענטש גייט דורך א געוויסע שוועריקייט, נאכדעם קען ער די בעסטע העלפן און פארשטיין מענטשן וואס גייען דורך די זעלבע זאך, און ער קען באמת פארשטיין יענעמ'ס פיין. ווי למשל א איד וואס האט זיך ל"ע געמוטשעט, ווארטנדיג גאר לאנג אויף קינדער, נאר ער קען באמת פארשטיין די ווייטאג פון איינער וואס גייט דאס דורך, און געווענליך ארגענעזאציעס פאר סיי וואס, ווערן גע'עפנט דורך אידן וואס זענען אליינס אריבער, די שוועריקייט מיט וואס די ארגענעזאציע העלפט ארויס.
הנוגע לענינו, האב איך געטראכט אז ווען עס קומט צו לימערענס, איז אויך דא א פלאץ וואו די עקספיריענס און די שוועריקייטן, וואס א ליידנדער דערפון גייט דורך האט אויך א פלאץ וואו עס צו נוצן, צו העלפן אנדערע, מיט 2 זאכן מער. איינס, אז נישט דו ווייסט יענעמ'ס צער און דו קענסט ארויס ווייזן באמת מיטגעפיל, נאר דו קענסט באמת העלפן יענעם "אינגאנצן", און צווייטנס עס וועט בעז"ה פארבעסערן דיין פרעזענליכן לעבן.
און דאס איז... אין שלום בית.
אריינטראכטענדיג, האב איך צוזאמענגעשטעלט די שוועריקייטן מיט וואס די עזרת נשים זענען געשאלטן געווארן נאכן חטא עץ הדעת, צו די געפילן פון לימערענס. איינע פון די גרעסטע פראבלעמען, אין שלום בית איז, אז די מאן פארשטייט נישט ווי שטארק זיין אשת חיל דארף זיין אנערקענונג אין איר, וואס דארפסטו אזוי שטארק א קאמפלימענט? און פארוואס דארף איך עס איבערזאגן איעדן טאג נאכאמאל? אויבן אויף פאר א מאן הערט זיך עס גאר מאדנע און קינדעריש. פרוביר צו מסביר זיין פאר עמיצן וואס האט קיינמאל נישט געליטן אויף לימערענס, די געפילן דערפון און די שוועריקייטן דערפון, ער וועט אין בעסטן פאל נישט לאכן אדער דיך אוועקמאכן, אבער ער קען דיך קיינמאל קיינמאל נישט פארשטיין, די קראפט דערפון, אין די געפיל אז דיין גאנצע עקזיסטענס ווענד זיך אין יענעם, און די אלע יסורים ארום, עס איז פשוט נישט מעגליך, און ווערטער זענען גאר ארים, בכלל צו קענען געבן צו שפירן פאר יענעם א מעין דערפון.
אין מיין קאפ האב איך צוזאמגעשטעלט אז די געפילן זענען די זעלבע, ווייל די ווערטער זענען די זעלבע, און ווי מער איך האב אריינגעטראכט, אלס מער האב איך געזעהן די ענליכקייט, איך קען די געפיל פון דארפן יעדן טאג נאך א קאמפלימענט, און פון דארפן די גאנצע צייט יענעמ'ס אויפמערקזאמקייט, און די שטארקע תשוקה אז יענער זאל פילן ווי זיין גאנצע לעבן איז אנגעוואנדן אין מיר, און ווען דו טוסט א טובה פאר יענעם, ביסטו נישט צופרידן מיטן זעהן זיין צופרידענע שמייכל נאר דו ווילסט אז ער זאל דיך זאגן ש'כח. גענוג קלאר? מ'קען אזוי גיין ווייטער און ווייטער, אבער איך האף אז די נקודה איז גענוג קלאר ארויסגעברענגט.
איז יעצט אויב דו שטעלסט עס צוזאם מיט שלום בית, איז די קומענדיגע מאל דו גיבסט א קאמפלימענט וכדו', קענסטו עס באמת געבן מיטן גאנצע הארץ ווייל דו פארשטייסט באמת ווי שטארק עס ווערט געדארפט, און עס איז דיך נישט שווער. קלאר?
איין חילוק איז יא דא, אז לימערענס איז פשוט נישט אויפן ריכטיגן פלאץ, און עס קען נישט אנגיין אויף דעם וועג, משא"כ שלום בית איז דאס די פלאץ וואו עס באלאנגט, און דאס איז די געזונטע וועג וויאזוי זאכן דארפן זיך פירן.
איך האב לעצטנס געטראכט אן אינערעסאנטע נקודה, וואס עס וואלט לכאורה אויך געווען אינטערעסאנט פאר אנדערע. ווען א מענטש גייט דורך א געוויסע שוועריקייט, נאכדעם קען ער די בעסטע העלפן און פארשטיין מענטשן וואס גייען דורך די זעלבע זאך, און ער קען באמת פארשטיין יענעמ'ס פיין. ווי למשל א איד וואס האט זיך ל"ע געמוטשעט, ווארטנדיג גאר לאנג אויף קינדער, נאר ער קען באמת פארשטיין די ווייטאג פון איינער וואס גייט דאס דורך, און געווענליך ארגענעזאציעס פאר סיי וואס, ווערן גע'עפנט דורך אידן וואס זענען אליינס אריבער, די שוועריקייט מיט וואס די ארגענעזאציע העלפט ארויס.
הנוגע לענינו, האב איך געטראכט אז ווען עס קומט צו לימערענס, איז אויך דא א פלאץ וואו די עקספיריענס און די שוועריקייטן, וואס א ליידנדער דערפון גייט דורך האט אויך א פלאץ וואו עס צו נוצן, צו העלפן אנדערע, מיט 2 זאכן מער. איינס, אז נישט דו ווייסט יענעמ'ס צער און דו קענסט ארויס ווייזן באמת מיטגעפיל, נאר דו קענסט באמת העלפן יענעם "אינגאנצן", און צווייטנס עס וועט בעז"ה פארבעסערן דיין פרעזענליכן לעבן.
און דאס איז... אין שלום בית.
אריינטראכטענדיג, האב איך צוזאמענגעשטעלט די שוועריקייטן מיט וואס די עזרת נשים זענען געשאלטן געווארן נאכן חטא עץ הדעת, צו די געפילן פון לימערענס. איינע פון די גרעסטע פראבלעמען, אין שלום בית איז, אז די מאן פארשטייט נישט ווי שטארק זיין אשת חיל דארף זיין אנערקענונג אין איר, וואס דארפסטו אזוי שטארק א קאמפלימענט? און פארוואס דארף איך עס איבערזאגן איעדן טאג נאכאמאל? אויבן אויף פאר א מאן הערט זיך עס גאר מאדנע און קינדעריש. פרוביר צו מסביר זיין פאר עמיצן וואס האט קיינמאל נישט געליטן אויף לימערענס, די געפילן דערפון און די שוועריקייטן דערפון, ער וועט אין בעסטן פאל נישט לאכן אדער דיך אוועקמאכן, אבער ער קען דיך קיינמאל קיינמאל נישט פארשטיין, די קראפט דערפון, אין די געפיל אז דיין גאנצע עקזיסטענס ווענד זיך אין יענעם, און די אלע יסורים ארום, עס איז פשוט נישט מעגליך, און ווערטער זענען גאר ארים, בכלל צו קענען געבן צו שפירן פאר יענעם א מעין דערפון.
אין מיין קאפ האב איך צוזאמגעשטעלט אז די געפילן זענען די זעלבע, ווייל די ווערטער זענען די זעלבע, און ווי מער איך האב אריינגעטראכט, אלס מער האב איך געזעהן די ענליכקייט, איך קען די געפיל פון דארפן יעדן טאג נאך א קאמפלימענט, און פון דארפן די גאנצע צייט יענעמ'ס אויפמערקזאמקייט, און די שטארקע תשוקה אז יענער זאל פילן ווי זיין גאנצע לעבן איז אנגעוואנדן אין מיר, און ווען דו טוסט א טובה פאר יענעם, ביסטו נישט צופרידן מיטן זעהן זיין צופרידענע שמייכל נאר דו ווילסט אז ער זאל דיך זאגן ש'כח. גענוג קלאר? מ'קען אזוי גיין ווייטער און ווייטער, אבער איך האף אז די נקודה איז גענוג קלאר ארויסגעברענגט.
איז יעצט אויב דו שטעלסט עס צוזאם מיט שלום בית, איז די קומענדיגע מאל דו גיבסט א קאמפלימענט וכדו', קענסטו עס באמת געבן מיטן גאנצע הארץ ווייל דו פארשטייסט באמת ווי שטארק עס ווערט געדארפט, און עס איז דיך נישט שווער. קלאר?
איין חילוק איז יא דא, אז לימערענס איז פשוט נישט אויפן ריכטיגן פלאץ, און עס קען נישט אנגיין אויף דעם וועג, משא"כ שלום בית איז דאס די פלאץ וואו עס באלאנגט, און דאס איז די געזונטע וועג וויאזוי זאכן דארפן זיך פירן.
ביטע קאמענטירן דערויף.
אמת! קאמענטירט על פי בקשתך.
אויב דארפט איר אויפטרעטן אויף שבע ברכות און איר דארפט סחורה, קוקט אייך פאר אין מילתא דבדיחותא אשכול. אדער שיקט אן אישי, און די סטעף פון "גמ"ח ישמח לב" וועט פרובירן ארויסצוהעלפן ווי ווייט שייך
